Het begon als een simpele verbouwing: een opfrissing van de badkamer, die in de jaren zeventig was geïnstalleerd, en vervanging van het net zo oude laminaat. En als ze dan toch een nieuwe vloer gingen leggen, was het verstandig om de aangetaste draagbalken van de vloer te vervangen. Dan kon net zo goed de indeling worden aangepast: de keuken openbreken, de trap iets naar achteren verplaatsen. En voor Casper en Elise het wisten moest het hele huis op z’n kop. Elise: “Er was een moment dat ik in de woonkamer het zand van de kruipruimte zag liggen, als ik omhoog keek zag ik dwars door het dak de blauwe lucht. Ik heb de vloer van m’n woonkamer aangeharkt, wie kan dat nou zeggen?”

Om zo’n ingrijpende verbouwing goed uit te voeren, namen Casper en Elise een architect in de arm. Toen ze hier acht jaar geleden kwamen wonen, hadden ze maar weinig aan het huis veranderd: dit was de kans om het helemaal naar hun smaak te verbouwen. “Het was een voordeel dat we hier al jaren woonden”, zegt Elise. “We wisten precies hoe we het huis gebruiken en hoe we het willen hebben.”

De architect maakte een prachtig ontwerp, met een houten achtergevel met grote ramen, een ruimtelijke indeling en samen bespraken we de energiebesparende maatregelen. Toch had ‘nul op de meter’ voor Elise en Casper niet de hoogste prioriteit, zoveel mogelijk duurzaam en circulair bouwen wél. Bouwen en verbouwen heeft immers een grotere impact op het milieu. Casper: “Veel bouwmaterialen zijn niet duurzaam. Isolatiemateriaal zoals glas- en steenwol en EPS is niet duurzaam te produceren en het kan ook niet worden hergebruikt. Daarom hebben we gekozen voor biobased houtvezelisolatie. We gebruiken sowieso veel hout, want dat is hernieuwbaar en herbruikbaar. En de muren zijn extra geïsoleerd met gerecycled textiel, dat ook akoestisch een positief effect heeft: in ons huis is het heel stil, terwijl we aan een drukke straat wonen.”

Casper werkt als adviseur duurzaamheid, Elise was jaren business developer sustainability bij een interieurbouwer. Vanuit hun werk weten ze dus precies wat er te koop is, soms zelfs beter dan de gemiddelde aannemer of installateur. Die eigenwijze instelling zorgde af en toe voor problemen. Bijvoorbeeld als bouwmateriaal zo nieuw was, dat de aannemer er nog nooit mee had gewerkt. Casper: “Op de begane grond hebben we voor een vloerverwarming gekozen met matten van zogenaamd Phase Change Material, een specifieke zoutoplossing. Die zorgt ervoor dat minder energie nodig is om de vloer te verwarmen of te koelen. De vloerenboer weigerde die vloer te leggen. Hij had het nog nooit gezien en hij zag het helemaal niet zitten en vertrok. Toen zaten we met een probleem: vind maar eens last minute iemand anders.” Oplossing: net zo lang op zoek naar iemand die het wel kan, die zo’n onbekend materiaal juist als uitdaging ziet. Gelukkig konden Casper en Elise daarbij rekenen op de welwillendheid van de leveranciers. En bij andere problemen namen ze het heft zelf in handen. Elise: “Op Youtube kun je een hoop informatie vinden. En verder is het een kwestie van proberen en je verstand gebruiken.”

Nog zo’n voorbeeld: veel van de muren zijn niet afgewerkt met gipsplaten, maar met hout. Daar zou nog een deklaag overheen moeten van gips en stuc, om het daarna te schilderen. Als we een betere kwaliteit hout gebruiken, dan is dat misschien niet nodig, dacht Elise. “Werd me afgeraden door de aannemer. Dat wordt niet mooi, daar krijg je spijt van, zei hij. Maar we hebben het toch gedaan en we zijn er allebei tevreden mee, het heeft een mooie warme uitstraling. Bovendien hebben we materiaal bespaard. Mochten we ons bedenken, dan kunnen we het alsnog afwerken met een kleur of met stuc.”

Bij een grote verbouwing heb je rekening te houden met drie factoren: het budget, de planning en de kwaliteit. Goed scoren op alle drie gaat niet lukken. “Wij willen het budget binnen de perken houden en we doen geen concessies als het gaat om kwaliteit,” zegt Casper. “Dat betekent dat de planning onzeker is. Daar hebben we geen stress van. We krijgen soms wel de zenuwen van mensen die vragen: is het al af?” Elise moet lachen. “We hadden afgesproken: met kerst dineren we met de familie in ons huis. Dat is gelukt, maar vraag niet hoe: we zaten op de eerste verdieping, de tafels waren oude deuren op schragen en de keuken bestond uit een combimagnetron, koelbox en een elektrisch pitje. Maakte niks uit, want het was geweldig!” En zo verbouwen de twee lekker door. De nieuwe achtergevel en de uitbouw zijn af, de nieuwe keuken bijna. De vloer ligt erin (‘Tweedehands, gevonden op Marktplaats!’) en de muren zijn klaar.