De stijgende inflatie en de mogelijke verlaging van de rente zetten de Amerikaanse economie in de schijnwerpers.

 

In het kort:

• Amerikaanse inflatie tempert verwachtingen op renteverlagingen
• Trage Europese groei, voorspelling recessie vervangen door gematigd optimisme
• Amerikaanse economie blijft weerbaar ondanks uitgestelde renteverlaging

---

Afgelopen week beheerste de Amerikaanse inflatie de financiële markten. Toen de kerninflatie volgens de CPI (Consumer Price Index) iets hoger uitkwam dan verwacht (0,4% maand op maand tegenover 0,3%), schrokken beleggers even. De verwachting van een snelle verlaging van de rente door de Amerikaanse Centrale Bank (FED) kreeg een tegenslag. Dat herstelde zich snel, maar toen de productenprijzen (PPI, Producers Price Index)) óók boven verwachting uitkwamen, schrokken diezelfde beleggers voor een tweede keer. Waarna aandelen alsnog wat terrein moesten prijsgeven en de lange rente hoger ging.

Een renteverlaging in maart of april lijkt nu onwaarschijnlijk. Maar het fundamentele plaatje blijft dat tegen het einde van de eerste jaarhelft het monetaire beleid wellicht rugwind kan geven voor de economie en financiële markten in plaats van tegenwind die er sinds begin 2022 is geweest. Die boodschap komt vooralsnog niet in acuut gevaar door de tegenvallende consumenten- en productenprijzen van januari.

 

Minder loongroei

Ten eerste waren woonkosten de belangrijkste aanjager voor de tegenvallende CPI. De mate waarin die toenamen (+0,6%) was enigszins ‘verdacht’. Grote kans dat dit een uitschieter was die de volgende keer normaliseert. Daarnaast vaart de Fed niet op het CPI-kompas maar op die andere inflatiebarometer, de PCE (Personal Consumption Expenditures). Daarin nemen woonkosten een veel minder prominente plaats in (18% tegenover 43%).

Nog belangrijker dan deze statistische argumenten is echter de vaststelling dat de groei van Amerikaanse lonen mogelijk wat snelheid zal verliezen. Dit komt onder andere doordat Amerikaanse werknemers minder snel van baan veranderen. De arbeidsmarkt blijft weliswaar krap en de werkloosheid laag maar de lonen zijn op weg naar een groeitempo van ongeveer 3,5%. Gekoppeld aan een toegenomen productiviteit komt dat overeen met een inflatie die de 2%-doelstelling zou moeten bereiken.

Overmorgen verwachten we de notulen van de meest recente beleidsvergadering van de Fed. De markten vonden deze vergadering destijds teleurstellend omdat voorzitter Powell niet echt aangaf dat er snel renteverlagingen zouden komen. Sindsdien lijkt de economische nieuwsstroom vanuit de VS deze houding te ondersteunen en te rechtvaardigen. Maar, enige vertraging betekent niet dat het niet zal gebeuren.

 

Europa: half leeg, half vol

Verder is er op de Europese macroagenda is er de komende dagen aandacht voor de eerste inschatting van de nieuwe IFO-indicator (Ifo Business Climate Index) en de PMI (Purchasing Managers' Index).

In de eurozone gaf de PMI van de industrie de vorige keer een mogelijk 'teken van groei'. De score bleef wel in de krimpzone, maar kwam toch dichter bij de kritieke grens van 50 die groei van krimp onderscheidt. De score uit de dienstensector was stabiel en op een gelijkwaardig niveau.

Met de nieuwe cijfers verwachten we niet veel verandering in dit beeld. Als beide indices standhouden zou dat al mooi zijn. Veel perspectief voor een versnelling van de Europese groei is er de komende maanden niet. Een situatie die we kunnen omschrijven als een glas dat half leeg is, maar evengoed als half vol.

‘Leeg’ omdat enig groeimomentum vanzelfsprekend mooier zou zijn dan de huidige stagnatie. Anderzijds ook ‘vol’ omdat nog niet zo lang geleden veel waarnemers uitgingen van een recessie. Hadden we in de energiecrisis mogen tekenen voor een economie die slechts stagneert in plaats van krimpt dan hadden velen wellicht hun handtekening gezet bij het kruisje.

Vanuit het perspectief van een belegger, en dan specifiek voor aandelen, betekent dit gematigde winstverwachtingen. Gingen analisten eind 2023 nog uit van ongeveer 6% winstgroei in 2024, dan is deze nu teruggevallen tot rond de 3%. Dit kan opnieuw vanuit twee invalshoeken worden geïnterpreteerd. Enerzijds is er de matiging anderzijds verkleint dit het risico op telleurstellingen. Vooral als de ECB (European Central Bank) nog voor de zomer de beleidsrente verlaagt en de economie geleidelijk wat meer zuurstof krijgt.

 

Amerika aanhoudend weerbaar

Voor de Amerikaanse PMI’s is het uitkijken of ze de fikse stijging van afgelopen maand kunnen bevestigen. De kans lijkt groot gegeven de degelijke economische data die we de voorbije weken van over de oceaan mochten ontvangen.

Met deze aanhoudende, weerbare economie zijn de verwachtingen voor renteverlagingen wat naar achteren geschoven. Maar voor (aandelen)beleggers betekent het wél dat de vooruitzichten voor de winstontwikkeling van ondernemingen perspectief bieden. Concreet schommelt dat perspectief voor de gemiddelde Amerikaanse onderneming rond de 10% winstgroei in 2024.

 

Belangrijke macro-economische publicaties			Van 19 februari tot en met 23 februari
Publicatiedag	Regio	Publicatie van	Periode	Consensus
Woensdag	Eurozone	Consumentenvertrouwen (flash)	Feb	-16,1
	VS	FOMC-notulen
Donderdag	Eurozone	PMI Manufacturing (flash)	Feb	46,8
		PMI Services (flash)	Feb	48,8
	VS	PMI Manufacturing (flash)	Feb	50,8
		PMI Services (flash)	Feb	52,3
Vrijdag	Duitsland	IFO-index	Feb	84,7

 

 

Luc Aben is hoofdeconoom bij Van Lanschot Kempen