Hoofdeconoom Luc Aben blikt vooruit week 37

De realiteit overtrof vorige week wederom de fictie in Washington. Trump sloot een akkoord met de Democraten om tijdelijk het schuldenplafond te verhogen. Hiermee ging hij lijnrecht in tegen zijn Republikeinse ‘partijgenoten’. Voor zover hij ze zo beschouwt tenminste.

Dit betekent concreet dat de hete aardappel van het schuldenplafond doorgeschoven is naar december. Niet dat we ons veel zorgen maakten dat deze discussie slecht zou aflopen. Maar in de aanloop naar de deadline, die eerst op eind september lag, gedragen met name aandelenbeurzen zich toch nerveus. Dat is dus even uitgesteld.

Betekent dit moment van ‘dooi’ tussen Trump en de Democraten ook iets voor de rest van zijn programma? Bijvoorbeeld voor zijn belastingplan? Dat is moeilijk in te schatten. Maar toch een aantal bedenkingen.

Uitstel, maar zeker geen afstel

De discussie over het schuldenplafond is enkel uitgesteld en nog niet weg. Maar omdat in het najaar van 2018 tussentijdse Congresverkiezingen op de agenda staan, zal niemand enkele maanden daarvoor de zwartepiet toegespeeld willen krijgen dat de overheid een tijdje de deuren moet sluiten. Anderzijds, het dossier zal hoe dan ook tijd vergen van de wetgevers. Tijd die ze niet kunnen besteden aan een hervorming van de belastingen. In die zin lijken de kansen op een snel plan niet groter te zijn geworden.

Belastingherziening onder druk?

Bovendien zet deze ‘move’ van Trump de verhoudingen binnen de Republikeinse partij nog meer op scherp. En dat terwijl de belastinghervorming sowieso al voor de nodige interne discussie zorgde. Iedere Republikein wil lagere belastingen, maar niet iedere Republikein staat te springen om het begrotingstekort te laten oplopen. Een belangrijke fractie wil lagere belastingen koppelen aan bezuinigingen. Wellicht dat zij nog meer voet bij stuk houden nu Trump tijdens een onderonsje met Democraten het schuldenplafond zomaar eventjes optrekt. Iets waar deze Republikeinse stroming van huivert.

Voorlopige conclusie lijkt dus te zijn dat Trumps doel van lagere belastingen niet dichterbij komt door de plotse samenwerking met de Democraten.

Dollar opnieuw zwakker

Naast het politieke geweld in de VS, viel vorige week de nieuwe verzwakking van de dollar op. Tegenover de euro doorbrak de greenback het niveau van 1,20. Deze doorbraak gebeurde tijdens de persconferentie van Mario Draghi na de ECB-bijeenkomst. Hoewel de ECB-baas een aantal keer zijn zorgen uitsprak over de sterkte van de Europese eenheidsmunt, vonden financiële markten het blijkbaar onvoldoende. Ze waren niet overtuigd dat de duurdere euro de ECB voorlopig afbrengt van haar plannen om vanaf begin 2018 geleidelijk het opkoopprogramma van obligaties af te bouwen.

ECB heeft de nodige uitdagingen voor de boeg

Draghi stond dan ook voor een moeilijke opdracht. Enerzijds heeft de Europese economie de wind in de zeilen en wil de ECB een optimistische boodschap brengen. Anderzijds doet al te veel optimisme de euro verder aantrekken.

Wij blijven ervan uitgaan dat de dollarzwakte tegenover de euro wat overdreven is. Wellicht dat deze overdrijving te maken heeft met de plotse ommekeer. Begin dit jaar was zowat iedereen negatief over de euro en wilde ‘niemand’ erin beleggen, nu is het sentiment in onze ogen dan weer iets te voortvarend.

Draghi herhaalde dat een eerste verhoging van de beleidsrente nog een heel eind weg is. In ieder geval tot lang nadat het opkoopprogramma helemaal tot nul is gebracht. Aan de andere kant prijzen financiële markten tot eind 2018 slechts 25 basispunten renteverhoging in bij de Amerikaanse centrale bank. Dat is volgens ons te weinig.

Dollar interessant?

De combinatie van die twee vaststellingen betekent dat het renteverschil tussen de dollar en de euro de komende maanden méér kan oplopen dan wat beleggers nu inprijzen. Dat maakt dan de dollar interessanter dan wat de wisselkoers momenteel weerspiegelt. We blijven er dus vanuit gaan dat de dollar uiteindelijk weer wat sterker zal worden.

Tegelijkertijd is ons koersdoel op twaalf maanden van 1.09 tegenover de euro wellicht te hoog gegrepen vanaf de huidige niveaus. We overwegen om dat koersdoel op korte termijn aan te passen.

Amerikaanse vertrouwenscijfers en de Chinese consument

Kijken we naar de internationale macro-agenda van deze week, dan ligt het zwaartepunt in de VS. Met de NFIB-index (vertrouwen bij kleinere ondernemingen) en het consumentenvertrouwen zoals de Universiteit van Michigan dat meet, krijgen we twee belangrijke graadmeters over de binnenlandse economische dynamiek. Ons uitgangspunt is dat het in beide gevallen goed zit.

Daarnaast is er het Amerikaanse inflatiecijfer over de maand augustus. Dat zal wellicht iets hoger aftikken vanwege de 1,6% zwakkere dollar.

Verder kijken we vooral uit naar het nieuwe cijfer over de Chinese detailhandelsverkopen. Dit staat voor donderdag aanstaande op de rol. Altijd belangrijk gezien de beweging die de Chinese economie moet maken naar méér binnenlandse groeiaanjagers. Vooral nu de overheid links en rechts maatregelen neemt om oververhitting op de woningmarkt, onstuimige kredietverlening en overcapaciteit in de zware industrie in de hand te houden.

 

Belangrijke macro-economische publicaties. Van 11 september t/m 15 september.

 Publicatiedag Regio/land  Publicatie van  Periode  Consensus*
Dinsdag VS  NFIB-index Aug
Woensdag Eurozone Industriële productie YoY Jul 3,4%
Donderdag VS CPI - inflatie YoY Aug  1,8%
    CPI - kerninflatie YoY Aug 1,6%
  China Detailhandelsverkopen YoY Aug  
    Industriële productiee YoY Aug  
Vrijdag  VS  Detailhandelsverkopen MoM Aug 0,1%
     Industriële productie MoM Aug  0,2%
     Cons. vertrouwen (U. Mich,flash) Sep 95,1