Eat, sleep, work, repeat

Dat gevoel heb ik een beetje als we het hebben over dokters in ziekenhuizen. Zoals een aantal van mijn lezers weten, schrijf ik al een aantal jaren over de soap met de titel ’Medisch specialist in loondienst’. Ik denk terug aan mijn column van precies één jaar geleden ’En toen was het lente…

Het is, denk ik, duidelijk dat er wat te kiezen valt: loondienst en/of vrije vestiging? Maar kiezen, doet pijn. Willem Frederik Hermans (schrijver 1921/1995, ‘Uit talloos veel miljoenen') schreef al eens “Het niet-doen van een keuze is ook een keuze, te weten de verwerpelijkste van alle mogelijke keuzen”.

Zou het deze keer anders zijn? Dat was wat ik besprak met een goede vriend. Het ligt namelijk als onderwerp op tafel tijdens de huidige formatie. Vóór de verkiezingen vonden alle partijen dat er maar één juist besluit te nemen is: de medisch specialist moet in loondienst. Zo zetten we een stap vooruit als het gaat om bestuurbaarheid van ziekenhuizen. Daarom vind je dit ook terug in het zorgakkoord en in de adviezen ‘verplichte loondienst medisch specialisten’ van de landsadvocaat, Pels Rijcken, waaruit demissionair minister Ernst Kuipers regelmatig citeerde. 

Het snode plan om loondienst voor medisch specialisten afdwingen vorm te geven, is ook al uitgewerkt. Er is bedacht dat je een medische verrichting alleen kunt declareren bij je zorgverzekeraar als de behandelaar in dienst is van het ziekenhuis. Daarmee wordt indirect afgedwongen  dat die behandelaar in loondienst moet zijn. Dit eventueel in combinatie met toepassing van de Wet normering topinkomens, zodat tegelijk misschien een besparing op de kosten voor zorg door medisch specialisten mogelijk is. In elk geval op papier, zolang je ervan uitgaat dat de overgang naar loondienst en minder autonomie zorgt voor gelijke productie. 

Zoals velen van mijn lezers misschien weten, kijk ik er heel anders naar. Ik ben vooral trots op onze specialisten, vrij gevestigd én in loondienst, en hoe ze bijdragen aan de zorg in Nederland. Dat er een stukje ‘macht’ ligt bij de specialist via het Medisch Specialistisch Bedrijf (MSB) is volgens mij een zegen voor de patiënten. En het zorgt ervoor dat er balans blijft in de belangenafweging. Niets is perfect, maar laten we het daar dan over hebben. 

In een steeds complexere samenleving voeren we op alle plekken de discussie over hoe we de zorgprofessional weer leidend maken. Laten we dat concept koesteren op de plek waar het al tientallen jaren heel behoorlijk functioneert. 

En dat kabinet, wat gaat dat doen? Ik denk het wel te weten. Er is geen politicus die hier graag de strijd wil aangaan. Uiteindelijk gaat het best goed met die zorg en welk probleem los je dan op? Ik reken op een mooie tekst vanuit een nieuw kabinet in de trant van ‘met onze specialisten gaan we afspraken maken over  meer passende zorg leveren'. We zullen dit jaarlijks evalueren en, afhankelijk van de uitkomsten, bepalen wat we gaan doen’. 

Perfecte stilte. Of zoals de Vlaamse dichter Herman de Coninck eerder schreef ‘stilte is het verschil tussen niks zeggen en alles al gezegd hebben’. Na twee decennia discussie is er maar één advies voor de jonge specialisten die zich afvragen waar goed aan te doen. Sta je voor die moeilijke keuze om toe te treden tot een maatschap nu er wellicht zoveel gaat veranderen? Volg je hart, zou ik willen zeggen. De toekomst is onzeker. Maar zeker is dat, als je dat hart volgt, je op je bestemming zult aankomen.  

 

Wist u dat Van Lanschot Kempen een hypotheek voor medisch specialisten aanbiedt? Klik hier voor meer informatie.