Ongetwijfeld kent u die quote van de vroegere Amerikaanse president Truman. Bijna wanhopig riep hij om een econoom met slechts één hand. Vroeg hij om advies aan zijn economische adviseurs, dan kreeg hij steevast een dubbelzinnig antwoord: ‘on one hand’ (enerzijds) zou dit kunnen, maar ‘on the other hand’ (anderzijds) was er ook een andere mogelijkheid. Truman werd er gek van.

Toch zal Mario Draghi, als hij na de ECB-bijenkomst van komende donderdag de pers toespreekt, wellicht niet anders kunnen dan deze frustrerende economentraditie in stand houden. 

Enerzijds gaat het immers goed met de economie van de eurozone. Vorige week kregen we zelfs inflatiecijfers die zowaar boven de verwachtingen lagen. Lichtjes weliswaar, maar toch. Deze week verwachten we dat nieuwe cijfers over de detailhandelsverkopen zullen aantonen dat de Europese consument goed geluimd blijft.

Een hele hoop seinen staan bijgevolg op groen om stilaan een concreet plan op tafel te leggen voor het afbouwen (taperen) van het obligatie-opkoopprogramma. Ook de ECB beseft dat. Voor de zomer bestempelde Draghi dergelijk plan nog als ‘noodzakelijk’. Vanuit de noordelijke eurolanden, sowieso al koele minnaars van het programma, stijgt bovendien de druk.

Anderzijds is er de sterkere euro. Die dreigt uiteindelijk het groeimomentum te onderdrukken, omdat het onze exporteurs minder competitief maakt op de wereldmarkten. Het spiegelbeeld is dat onze invoer goedkoper wordt. Wat op zijn beurt een verdere toename van de inflatie hindert. En laat méér inflatie nu net het doel zijn van de ECB.

Kondigt de ECB een al te voortvarend plan aan om het opkoopprogramma af te bouwen, dan dreigt de euro verder aan te sterken. Zodat het inflatiedoel opnieuw verderaf komt te liggen. Ter indicatie: iedere 10%-stijging van de euro tegenover de munten van onze handelspartners, verlaagt de inflatie het jaar erop met ongeveer 0,7%. Best veel in de actuele context van 1,3% inflatie, een cijfer dat zou moeten opklimmen naar iets onder de 2%.

Onze verwachting is dat Draghi inderdaad bevestigt dat er spoedig een plan moet komen. Maar voor de details moeten we wellicht wachten tot oktober. Het vermijden van een verder aantrekkende euro is even belangrijker dan duidelijkheid rond het opkoopprogramma. Mede omdat de Amerikaanse politiek mogelijk voor een turbulente periode staat: de ophoging van het Amerikaanse schuldenplafond. Vrees voor een wanbetaling op Amerikaans staatspapier kan beleggers doen besluiten hun dollars te verkopen, waardoor die verder wegzakt.

Daarnaast verwachten we dat de ECB zal benadrukken dat als er uiteindelijk een plan komt, de uitvoering zeer langzaam zal gebeuren. Met bovendien enige flexibiliteit om tussentijds alsnog de geldkraan verder open te houden mocht dat nodig zijn. Tot slot zullen de Europese centrale bankiers er waarschijnlijk op wijzen dat renteverhogingen nog heel ver weg zijn. Wellicht zullen we begin 2019 zijn aanbeland vooraleer de beleidsrente iets hoger gaat.